Martaval okuyor kara kelamı münafık gölgenin;
Soyut bir sunum adeta şehrin ışıdığı mahrem yargılar,
Debdebeli aşkların nimet bildiği özlem kadar da
Beyhude imiş mutluluk:
Hele ki sair imgede yüklü isyanın tövbeye çağırdığı
İklimlerde, sırdaş bir cümle kadar da ılıman bir rehavet
En dokunaklı tezahürü belki de ıssızlığın vebali,
Erirken buzları yüreğin,
Sen de keşke gelsen dile
Ve söğüt salkım nakşeden titrek bir ışıkta
Raks etse mutsuz güncem.

Demi mi aşkların racon kestiği,
Soğuk ellerimde can bulan bir güvercin mi yoksa
Aşkı rahvan ve rahman bilip de
Erip ereceğim nihai mertebe,
Derken soyutlanan benlikten arda kalan
Onca detayı yüklerken dize dize
Ve dize geldiğim bir mabet mi ömür denen bilmecede
Vurdumduymaz ne çok insan ne çok ahkâm,
Yaralı benlikte delik deşik olmakla da eş değer
Ağlamayı unutmak olsa keşke yüreğin ifratı.
Sanrılar kadar da sancı yüklü bir yonga
Şu ömrün matemine sirayet eden onca gizem,
Kelaynak kuşlarına özendim mi de bunca yalnızlığı
Boykot ediyorum hece hece,
Anlam olmak kadar da ikbali ömrün,
Adlandırmakla mükellef kılındığım
Bir de aşsam keşke ant ettiğim sevgiyi boyunduruk bilmek
Adına tüm eşrafı yüreğin.

Üzünçler nerede takılı nerede yankı bulur da
Sitemi yüreğin,
Bir de kanatanları yok saysa Tanrı.
Hanidir dingin bir rahlede konuşlu,
Hangi zamandan arda kaldı da boyutsuzluğumun
Dokunaklı rükûsu yine de en derinde
Yine de başa sardığım ölümlü güncemin
Kim bilir sondan kaçıncı sayfası?

Has bel keder yüküm, sevgi nazarında
İlahi Gücün;
Beyhude zerreler şu uçuşan kar taneleri;
Ben gibi yalın alnımda pür-ü pak kaderin yazgısı
Yürek zaten hepten yaralı bir serenat
İçin için kaygılı bir mertebe
Eremediğim hidayetin dergâhı bir rüya
İken bellediğim gün ve gece.
Belki de israfı ömrün dengime hani olur da rast gelirim,
Kanıksadığım bir ritüele devrederim o kayıp mabedi
Ve derken gizlerim mahrem lehçemi,
Andığımdansa anılmakla hemhal,
Biraz da ikbal bildiğim bir şifre adeta
Mutluluğun kapalı kapısı.

Sürgün bir lehçede sanığıyım ömrün,
Kapalı bir nizamda soluk bir rahlede
Ve kalburüstü bir sevdada tek tanık.
Kıyısından köşesinden nasiplendiğimse
Anlık bir mutluluk:
Demem o ki; kanayan ve kanan en acı tecelli
Yine verilen hüküm.

Siyahım gizemi kadar hayatın peşrevi;
Çalmalara doymadıkları yaşama sevincim
Yine bukle bukle hüzünde beyhude bir kelam
Adına rahmet okuduğum,
Ölmelere doyamadığım her günün gecesi,
Erecekmişçesine hidayete konuşlu
Sadece sevdaya ve umut bellediğim
Ya da ikbal bildiğim bir döngüde tüm kayıtsızlığı evrenin
Tek izlek adına hatır bildiğim,
Zaman zaman gönül koyduğum.

Titrek ışıklarda yalıtılmış evren,
Tek surede sabit kıldığım hidayet,
Endamlı çöküşlerde beyhude bir gazel yine
Yüreğin mabedi;
Anlık bir ikrar olsa da aşkın mahremi,
Debdebeli ölümlere sirayet eden orağı kara meleğin
Bir de gelmelerle gitmelerle bozmuşken aklımı.

Çıkıp da yola pervasızca,
Ansızın raks eden mahremin seyrine
Konuşlanmışsan boylu boyunca
Hele ki bir sanrıda kaybolmuşluğun matemine
Bürünmüşse yürek,
Bohçasında mabedin saklı tuttuğunsa aşk,
Neyine gerek boyundan büyük bir bilmeceye düşkünlüğün,
Sitemin tezahürü belki de en kırık terennüm;
Bir lehçede pervasız,
Bir yürekte sahipsiz,
Bir kelamda alabildiğine yalnız.