bir günbatımı çekip giderken
dilim lal olmuş koşamadım arkandan
boğazım düğüm gözlerimde yaş
dur gitme diyemedim
kalmamıştı dermanım

adına aşk denen ilişkileri gördükçe
vaz geçtim sevmelerden sevmem diyordum
aşkı da sevgiyi de yaşatan sen oldun
gittiğinde anladım
meğer ne çok sevmişim seni

ne çalmayan telefonlar
ne de haykırışlarıma suskunluğun
seni benden almadı alamazdı
yüreğime ektiğin fidanlar
dal budak verdi gidemezdin
arada kaçırdığın gözlerin
belkide sessiz bir davetti
ilk adımı atamadın
ben adım değil koştum canım
bilmedin göremedin
inkar etsen de biliyorum sen de sevdin

topladım tüm cesaretimi
geldim yanına çevirme yüzünü
acı tatlı ne varsa bırak mazide kalsın
olmasın ayrılıklar hüzünler
dağılsın karabulutlar
düşmeden toprağa
her ne kadar yağmurum olsan da
seninle dolu şu kalbim
bırak senin için yansın

sevmek suçsa suçluyum biliyorum suçumu
gerseler de çarmıha
vursalar da prangaları ayaklarıma
seni sevmek yeter bana
yüreğime hapsettim çıkarmamacasına
duy sesimi bir ses ver sen de beni anlasana...




Refik
05.01.2016
İstanbul