Çaldı günaydın kamaştırmasından
sokakların penceresizliğini
Kapılar yaparak çocukların yaz yağmuru bakışına

Zaman taşlayan Blu Jean kahkahası birdirbir oynuyordu
büyük dünya sorunlarıyla
Bir parçalayan vardı sırça muhabbet balonlarını
Ve ’Şerefe’ kırıkları kesiyordu sokağa sarkan şarkıların parmaklarını

Taze asfalt kıvamındadır hüzün
örter simitçi tezgahını
Akreple yelkovanın yolu
çıksa çıksa kendine çıkar
Şöyle bir uğramaklı anların
kötürüm duraklarında göz kırpmak yasaklıdır

Musalla taşında Kürdili sitemkar ıslıklar sırt ağrısı
Çocukların kağıt hüzünleriyle kurulanırken gözler
kimlik arayışları titrer
Çatık kaş merkezi kaş arası terli kadınların karanfil hızmasına
bir öpümlük yerdedir

Yine de
derin bir iç geçirip
Dışına kapanık düşlerden
dilim ikamı akıl ederiz
terkisinde ah taşıyan sokaklara