Âşık İSLÂMİ

TEMİZLİK İMÂNDANDIR

İslâm dîni maddî ve manevî temizliğe büyük ehemmiyet vermiştir Peygamber(Sallâllâhü Aleyhi ve Sellem)Efendimiz “TEMİZLİK İMÂNIN YARISIDIR”buyurarak temizliğin İslâm dîninde ne kadar mühim olduğunu bildirmişlerdir
Peygamber (Sallâllâhü Aleyhi ve Sellem)Efendimiz: temiz liğe çok dikkât ederdi Güzel kokuyu aslâ terketmezdi Hazar da ve sefer de ayna,misvâk ve makası aslâ yanından ayırma zdı Peygamber (Sallâllâhü Aleyhi ve Sellem) Efendimiz’in el bisesi aslâ kirlenmezdi
Resûlûllâh (Sallâllâhü Aleyhi ve Sellem)Efendimiz: buyur dular ki:
“MUHAKKAK ÂLLÂHÜ TEALÂ GÜZELDİR, GÜZELİ SEVER TE MİZDİR, TEMİZLİĞİ SEVER KERÎM’DİR, LÜTÛF VE İHSÂNI SEVER CÖMERTTİR,CÖMERTLİĞİ SEVER”(Müsnedi Ebû Ya’lâ
Müslümanın yüzünden, saçında, sakalında, tırnağında bu lunan kirleri temizlemesi, tırnaklarını kesmesi, saçlarını tar aması sünnettir Müslümanın,giydiği elbise temiz ve düzgün olmalıdır Nitekim “Peygamber (Sallâllâhü Aleyhi ve Sellem) Efendimiz: bir hey’et geldiği zaman en güzel elbisesini giye r, Ashâbına da böyle yapmalarını emrederdi” (Ebû Nuaym,
Ma’rifetü’s-Sahâbe)
Müslümanın maddî ve manevî kirden temizlenmesi icâbe der Kul, manevî günâh kirlerinden (tevbe etmediyse) cehen nem ile temizlenmedikçe yahut Âllâh’ın rahmeti erişmedikc e cennete giremeyecektir Hâdîs-i Şerîfte: “MUHAKKAK İSLÂ M TEMİZDİR ÖYLEYSE SİZ DE (maddeten ve manen) TEMİZ LENİN ZİRÂ CENNETE ANCAK TEMİZLER GİRER” buyurulmu ştur (Kenzü’l-Ummâl)
Resûlûllâh (Sallâllâhü Aleyhi ve Sellem) Efendimiz: mes Cidde iken, saçı, sakalı dağınık birisi geldi Resûlûllâh (Sallâ llâhü Aleyhi ve Sellem) Efendimiz: dışarı çıkıp saçını, sakalı nı düzeltmesini eliyle işâret buyurdu Adam dışarı çıkıp saçı nı sakalını düzeltip tekrâr içeri girdi Resûlûllâh (Sallâllâhü Aleyhi ve Sellem) Efendimiz:
“BU ŞEKİLDE GELMESİ, ŞEYTAN GİBİ SAÇI DAĞINIK HÂL DE GELMESİNDEN DAHA HAYIRLI DEĞİL MİDİR?” buyurdul ar (Muvatta)
KEKLİKLER ÇİL ÇİL

Seslenmek boş amel sağır sultana
Kulak duymaz hissi mefluç ketum dil
Kimya olur tükürüğü yanana
Sevda fidanını kökten yakan bil

Geleni görmez ki gözleri ama
Dizleri delinmiş tutmuyor yama
Düşünmüyor ne olurum akşama
Diyemediğinden kepaze, rezil

Yaktıkça haz alır, yanmadığından
Âşk bahrine elin banmadığından
Havai hevesten dönmediğinden
Sivrisineklere çaldırıyor zil

Senin yürek donmuş, buzdan taş olmuş
O zalim hercai kız ataş olmuş
Üstelik tipiyle, arkadaş olmuş
Yanmış kül olmuşsun, umrunda değil

Yüce dağda zirveler karsız kalmaz
Karı eriyenler yüce dağ olmaz
Kocanın örtüsü karıdır salmaz
Bunlar birbirine elbisedir bil

Yaylaya gidilir yayla zamanı
Düğünle dernekle toyla, zamanı
İstemem, vefasız böyle zamanı
Haz verir ötüşen keklikler çil çil

Baharın seyranı yeşili, alı
Hemhâldir çiçekle dikenli çalı
Böcekler cümbüşe başlar hummalı
Ağıt dinler Mor menevşe karanfil

Mezbele villâdır duygusuzlara
Gönülü saraysız, kaygısızlara
Ehl-i âşka karşı saygısızlara
Rahmolmaz idrâke çekilmişse mil

Dağların havası serindir serin
Serttir, belin’ büker çelik eğserin
Zaman gelir sapı döner keserin
Akrebi delikten çıkaranda dil

Esrârı ilâhi hikmetine bak
Şâire lûtfetmiş Halîkı mutlâk
Gör; Hakk ile edilince ittifâk
Elini uzatsa yok olur siğil

İşte zahirdeki esrârı arı
Hikmeti icâbı bekler baharı
Güllerdeki koku Hâbibîn teri
Diye hicâbından konmadığın’ bil

Şeytan, hayvan, insan melek değildir
Devreder ve lâkin felek değildir
Milyonlarcası bir petek değildir
Onun bal yaptığı kovan zencefil

Silâhlıyım diye bağbanı soydu
Güle, menevşeye, çiçeğe kıydı
Kimlik müslümanı münkire uydu
Mü’minleri inletti iğil iğil

Su hayattır parasıda haramdır
İslâmın kokusu buram buramdır
Kuruyan bağların hâli virândır
Şimdi çektikleri firesi değil

Ham meyveyi yontulmadıklar yolar
Kimmi dedin? aha boynunda yular
Erken açılan gül çabucak solar
Kulağını ver de, azıcık eğil

Turunç geldi narı geldi sende gel
Diyorlar ki yeter artık dönde gel
İSLÂMİ: takdirin olan günde gel
İhlâssız seyretmek mâharet değil