Bu sabah tadım tuzum yok
Uykusuz geçen bir geceden uyanıyorum
Gözlerimin altında halkalar oluşmuş
Savaştan çıkmış gibi yorgun bedenim

Sanki değirmende un çuvalları taşıdım
Saçlarımın beyazlığı undan değil
Yüreğimde yaşadığım acıların birikimidir
Aynaya baktığımda tanıyamadım kendimi

Yüzümdeki çizgiler belirginleşmiş
Asırlar öncesinden gelmiştim sanki
Yaşandı ve bitti herşey
İçimdeki yara kapanmayacak sayende
Hani hiç ayrılmayacaktı ellerimiz
Kar yangınlarında titremeyecekti bedenimiz
Ettiğimiz dualar geri çevrildi demek ki

Kapandı demir kapılar üzerimize
Alışamadı karanlığa gözlerimiz
Yasak ettiler bize sevmeleri
Yeniden başlayabilecek misin
Kim anlatacak bir daha aşkı sana
Soran olmayacak belkide
Günün nasıl geçti diye
Yabancı bir el saracak bedenini
Aşka dair hiçbir şey hissetmeyeceksin
İstemesen de sahipleneceksin onu

Söyle
Kim şiirler okuyacak sana
Gözlerinde kim demlenecek
Bir nehir gibi akıcıydı sevdamız
Yağmur yağardı durmadan
Umutlarımız yeniden yeşersin diye
Nar çiçekleri ürperir
Yediverenler filizlenirdi yeniden

O kadar uzaktık ki birbirimize
Üşürdü ellerimiz
Şimdi beni teselli eden tek şey
Sensizliği dinliyorum her gece
İçimde bir şeyler kırılıyor
Gidersen
Kar yağar demiştim avuçlarıma
İçimdeki çocuk sensiz nefes bile alamaz
Sevdiğini söyleyemeden ölür ...




Refik
26 . 12 . 2016
İstanbul