Beydağ’ını aştı çektiğim eza
Yolunu gözledim canımın içi
Kır inadı çık gel, bitsin bu ceza
Seni çok özledim canımın içi

Mayınlı kıyıya eyleyip durak
Cismi cemaline düşürme ırak
Tut sevda ipini gururu bırak
Engeli düzledim canımın içi

Aşk diye kalbime, döktün kezzabı
Kavuşmak adına bunca azabı
Her kalemi acı olan hesabı
Kendimden gizledim, canımı içi

Tutkuyla hemhâlım söküp atman güç
Müzmin tutsağınım salıvermen suç
Mutluluk dediğin verilmez ödünç
Sen ben yok bizledim canımın içi

Karadeniz gibi fırtınam dinmez
Hasret eyer vurdu sırtımdan inmez
Böylesi bir hayat içime sinmez
Yazımı güzledim canımın içi

Arş-ı ala inler gönül zarında
Yokluğunda hiçim gücüm varında
Kerem gibi yanıp sevgi harında
Yüreği közledim, canımın içi

Siyah beyaz hisler tatmaz visali
Kayıp şehirliyim yoktur emsali
Baştan sona roman tam film misali
Çaresiz izledim, canımın içi

İnsaf din gereği aç Mushaf’a bak
Sevip de sevilmek her canlıya hak
Yani diyorum ki, iksirim ol ak
Dert birken yüzledim canımın içi

Ufkumun sınırsız sonsuz alanı
Aklımın tümünü benden çalanı
Kırık yüreğimde arta kalanı
Dondurup buzladım, canımın içi

IŞIK daha fazla, düşmeden zora
Topladım şevkimi astım duvara
Umudu sakladım gelen bahara
Düşleri tuzladım canımın içi

Azimet IŞIK 10.12.2016 ÇEKMEKÖY İSTANBUL