Hangisinden başlamalıyım bilmiyorum
Bir girdabın içindeyim önümü göremiyorum
Kırgınlıklarım, üzüntülerim, suskunluklarım
Sustukça eriyen cümlelerim
Bitecek zannettiğim dertlerim

Hayat bir dağ gibi
İrili ufaklı küçücük dertler
Beliriyor başucumda
Ne kadar tırmanırsan tırman
Beliriyor başucunda sanki

Sen bir kalesin
Sahada bir köşe belki...
Sana vadedilen ömür ne bilinmez ama
Sana sunulan kadar yakınsın sonuna
Demek o ki....

Bir yuvarlak ve dönen insanlar...
Ne garip bir dünyada yaşıyorsun
Yoruluyor , canın yanıyor ve susuyorsun,
Her şeye inat gülümsüyorsun toprağa ,

Tüm devrelerin yanmış beklemedesin,
Yanmakta olan devrelere su püskürtmeye çalışıyorsun sanki
Gülümseyerek,
Ya da öyle avutuyorsun sonları belli başlangıçlarını...

Zamanla soluyorsun bir gül gibi,
O narin halinden tanecik kalmıyor zihninde,
Suspus oluyorsun eskiye dönük şimdilere göre,
Sorguluyorsun bu hayat neden tecrübelere gebe,
Olgunlaştırıyor seni her bir acı nispetinde...
Güneşi beklerken ay dede görünüyor gizlice baş köşende...