EBECİK

Sen gittin gideli kalmadı tadım
Yaşam heyecanı bitti ebecik
Adını andıkça rahmetle yâdım
Şuramı bir sancı tutu ebecik

Sen hani, bırakıp gidince hanı
Bıraktık ekmeyi kestik harmanı
Çoluğun, çocuğun et çekti canı
Çil horoz son defa öttü ebecik

Kuyruksuz koyunun öldü ikizi
Bir altın etmedi vallah sekizi
Sorma, keçilerle ala öküzü
Onlarda kumarda battı ebecik

Dediler evlilik sanattır sanat
Açıldı sırtımda beş metre kanat
Otuzundan sonra aldım bir avrat
Varımı, yoğumu yuttu ebecik

Dünya’yı sorarsan tam bir curcuna
Kefil olmuyorlar fakır borcuna
Ay, yüzyılda girmiş züğürt burcuna
O da gelip bana çattı ebecik

Aşiret gurbette ekmek peşinde
Her birinin hasret yanar döşünde
Selam yok, sabah yok herkes işinde
Felek hepimizi güttü ebecik

Âlem ateş alsa tınmazdım evvel
Mürekkep suyuyla yunmazdım evvel
Dünya fani derdin kanmazdım evvel
Hayat bizleri de üttü ebecik

Katmer, katmer sarıp dürdüğün ekmek
Üstüne tereyağ sürdüğün ekmek
Yavrum diye, diye verdiğin ekmek
Seninle birlikte gitti ebecik

Çiftcim kadir kıymet bilsin istedim
Kokun ötelerden gelsin istedim
Gül yüzün birazcık gülsün istedim
Hasretin burnum da tüttü ebecik

Ahmet Çiftci 03-12-2016