Büyük dallar arasından sızan güneşe uzanmış gibiyim.
Sıcağın esintileriyle titreyen bir yaprak gibi ürkek duygularım.
Anlattığım masallar var herkesin içinde ,kimsenin duyamadığı.. Evet sensin.
Gözlerin gözlerime dokunduğunda, özgür bırakıyorum geceden kalma özlemlerimi.
Sakin ol diyorum kendi kendime..yine kimsenin anlamadığı şekilde.. sessiz kalıyorum ve dökülüyor cümleler suskunluklarım da..
Özlüyorum .
Bilemiyorum şimdi ne desem ..
özlediğim insanlar var... anlatmak istediğim masallar var.. Hep aynı masal ...
Masal diyorum çünkü bir tek ben biliyorum..
Attığım her adım kalp atışlarımda adını çağırıyor. .Bakıyorum ki yoksun.
Sonra gidiyorum ağacın altına. . Kimseyi görmüyor gözüm.
Kulağımda duymadığım bir şarkı. İşte böyle zamanlarda güneş mi geliyor yoksa sen mi bilemiyorum.
Ama içim ısınıyor. .ellerim ısınıyor. Ve ben yine sessizce bağırıyorum geceden kalma özlemlerimi