12
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2359
Okunma
Her defasında aynı yere koştum,
Belki bir umut, belki bir bekleyişti,
Her defasında aynı yere koştum
Belki gören olur diye...
Her defasında aynı yere koştum,
Koştuğum yerdeki herkesin
Sağır, dilsiz ve kör olduğunu bilmeden,
Koştum yine de, hiç üşenmeden...
Anladım ki koşmak boşunaymış bu yerlerde,
Çaba sarfetmek, direnmek ve başkaldrmak,
Boşmuş, bu hayatta yaşamak,
Bu hayatta nefes almak...
Sonun belli olduğu bir yaşamda,
Uğraşmak boşmuş,
Ve...
Her nefes bir sonmuş...
Not: Yine de koşmak gerek...