Hep aynı teranenin aynı parçasını eksikliğiyle örtmek üstümüze;
Apaydınlık ne de aykırı giyinmek ,vazgeçmek kendinden hayır hayır,gelmek kendine,
Kalmak kendinde.
Ama imkansızmış gibi algılıyorsunuz kendinizi,
Ne çıkar.
Kara şövalyenin siyah incisi değilsiniz sizler;
Birer mahkûm tayfası gibi
Güvertenin yüzeyini cilalamakla meşgulsünüz,
Ne çıkar.
Hep aynı şarkının hadsizliğiyle
Yüzüyoruz, fakat kuşların süzülüşünden çalınmış hayallerle,
Ne çıkar.
Üzümler kararsa,
Ağaçlar bezense,
Eğilsek bir gölge kuşu gibi
Masallar ancak bizi fısıldar durur ,ama duyumsuzca,
Anlatamazlar seni;
Beni,
Bizi,
Bu kimsesizliğimizi,
Ne çıkar.
Çöküşümün efsunsuz hali,
Çöküşümün kimliksizliği,
Çöküşümün bile çıkarsızlığı karşısında durursanız,
El sallayan bir özgürlük olsanız şimdi,
Ne çıkar.

Meral Meri /Ne Çıkar