Bunun adı bir aşk hikayesi
Senden kalan bu son yaprak
Şimdi solacak
Melankolik avuntular dizilmiş gökyüzüne
Benden uzaklarda kaldı yüreğin
Asi gecenin karanlığında “ umuda gülümseyen “
Gülen o gözlerini düşlüyorum
Ben hayatı seninle bulmuşken
Varsın herşey kılacağı yerden kopsun
Ben derinlerde hissederken seni
Diplere çektinya beni
Şimdi
Adını bilmediğim rüzgarlara seni anlatıyor
Gökyüzümden gelip geçen turnalara seni soruyorum
Bir ürperti düşünceleri de
Hayallerin kurşunlanmış
Ölümün soğukluğuyla yüzleşen duygular
Bensiz uzaklarda mutlu olduğunu düşlemek
Bir çocuk misali seviniyorum
Hep gözlerindi hayatımın ışığı
Bakışlarındaydı gizem
Söyle,sende itiraf et aşkını
Yüreğindeki sızıyı
Rüzgara göğüs ger ve haykır
Gönül sevgisizlikte ölmesin
Gitsen de ben hala sendeyim sevgili.
Gözlerini gördüğüm ilk günden beri
Ben hep aynı yerdeyim
Sağlam umutlarını
Cılız hayallere bağlama
Kanayan yaralarımı dağlama
Unutma sevgili; sana göre “ hiç yaşanmamış “
Bana göre “ hiç sonlanmamış “
Sevda masalının iki kahramanız seninle..
Bir benim ölüm suskunluğu
Diğer yanım yüreğinde volta atmakta
Çaresiz bekleyişler
Umuda kurşun sensizlik
Sokaklarda kurulmuş dar ağaçları
Kaçmanın imkanı yok
İnfazı beklemekte cellat
Alaca karanlık kucağında
Mavi bulutların kirpiklerinde yıkanmış cümleler
Vuslat kokan satırlarız biz seninle
Birbirimizi severken ne savaşlar verdik seninle
Imkansızlığı kelimelere ilmekleyip
Kavuşmalarımızı ahirete erteledik
Aynı gökyüzünün altında gezinip
Aynı baharlara gülümsedik
Aramıza devasa yalnızlıklar örüldü
Duygular sevişti,gecenin karanlığında
Ayrılık matemlerde
Vakitsiz baharlarda filizlenen umutlar
Sevdamız emeklerken bize kör uçurumlarda
Aynı baharda yaşarken ayrı çöllere düştük seninle..
Aynı kirpiklerinden akan iki damla gözyaşı iken
İçimde kızılca kıyametler koparken
Çok zormuş gecelere teslim olmak
Aşkı hak bildim kendime
Gönül mevta olmaya hazır
Cennet yeter mi ki aşığa
Bu kalp,bu göz,sanadır feda
Göğsüne resmini baş
Bir toprak gibi ez beni
Y.szgn