(Özürlü bir çocuğun dilinden)

Uykulu bir hal vardır benim gönül çiçeklerimde
Her zaman düzgün açamaz ki
Bir tutku vardır her zaman, huzursuzluğunda
Yüreğimde sevgi söyleyemem
Benimde içimde vatan sevdası var, gidemem...
Hadi koş kırlalara der annem
Söyleyeceğim çok şey var aslında
Çocuksu rüyalarımI sırtımdaki çantama bıraktım
Taşır dururum her yere, gösterebileceğim insana
Hangi bir yana bıraksam anılarımı
Hatırlarımı bir bir...
Yeşil çimenler üzerine diyorum
Okunası yarım satırlı şiirlerimi
Kime faydası vardır
Raflar arasında kalmasın
Okuyun beni de
Esaretin prangalarından
Haykırmak gelir, lakin
Ne gelir elden
Bir eline alan da yok, okuyan da...

Sussa diyorum yüreğim tıpkı bu şiir gibi
Zaten susmuşum konuşmadan geçer günlerim
Kimin yüzüne baksam dikkat çekerim
Alay edilir gibi, yüzüme bakarlar o da mı şiir derler
Yarınsız hikayeler vardır uzanamadığım
Sadece içinde bana ait olan
İçim yanar söyleyemem
Sonra korlu bir alev olur yakar ateşi beni
Bir yanardağ lâvı fışkırır gözlerimden
Beni duyan olmaz ki
Renkli sayfalarım bile olsaydı
Dikkat çekebilir miyim...

Bir özürlü feryadı var sadece kendi duyar
Ah nerede kaldım ben yalnızım
Kusur özürde mi
Neden kilitli kapılar bana
Okullar neden kapanır yüzüme
Karanlık sis bulutları bana
Hani doğarken yüzüme
Şefkatle bakan yüzler nerede
Şanssızlık mı ? Özürlü olmak...

Asiliğime haykırırım,
Kapanır dört duvar arasına duygularım
Yine dönüyorum kendi hayatıma hayallerim, mecburum
Onlar bari, yalnız kalmasınlar
Isınan sıcak gülüşlerim vardır...

Ben; Öfkemin üzerine
En ağır taşları koydum artık
Acılarım bir kat daha artıyor
Çeresiz ve suskunluğuma
Kim bilir uykularım kaçtığında
Gecelerce yalnızım
Her yer karanlık bana, bir ışığım da yok
Hastanede bile kimin umuru
Varsa da yazılarda kalır
Hayvansı davranışlar kör kuyularımda...

Bir otobüste insan aralarında sıkışıp kalmak
Tutamam güzel annemin ellerini korkarım, kaybolmaktan
Dinlemek lazım o tatlı dillni
Okşarken yüzümü...

Artık yeter duyun diyorum, şu sesimizi
Suç mu özürlü olmak
Ben de istiyorum, şiir gibi olmak
Okumak istiyorum baştan aşağı hayatı
Daha ne duruyorsun...

Behçet Bük 1630/6.12.2016/Eskişehir