Kuraklaşıp toprak, çatlattı beden
Çiğleri dururken, sade nem kaldı
Çaresiz derdine, ararken neden
Gözyaşı kururken, sade nem kaldı


Güzünü bekleyen, bozulan bağdı
Karlarla kapanmış, gariban dağdı
Örümcek ördükçe, gözlerde ağdı
Buzları kürürken, sade nem kaldı


Anıları bile, silip süpürdü
Oysa mazisiyle, öyle çok pürdü
Kapanmaz yaraya, merhemi sürdü
Zamanla yürürken, sade nem kaldı


Dizlerinin bağı, çözülmez iken
Bağrına saplandı, sivrilen diken
Kaderdi incitip, boynumu büken
Peşinden sürürken, sade nem kaldı


Gönül divaneyken, yoktu dermanı
Yazılmıştı oysa, çoktan fermanı
Teselli etmezdi, artık ermanı
Kalbini bürürken, sade nem kaldı


Buğulu camlara ismini yazdı
Anlık bile olsa, içinde hazdı
Silindikçe izler, yüreği azdı
Umudu çürürken, sade nem kaldı

Nesrin Önem
06 12 2016
Tekirdağ


Belki kader, belki ilahi emir
Güçsüz ve acizdim, elimden çaldı
Derin deryalara, attığım demir
Hasretle vururken, sade nem kaldı.... Sadık Yılmaz Teşekkürler değerli kalem dostum