Yine kaldım bir başıma;
Hiç belli değil;
Ne yaptığım?
Nereye gittiğim?
Üzülme sen bana;
İlk değil bu halim.
Benden önce sen kendini düşün.
Ağlamayı bilmeyen gözlerin;
Alışabilecek mi gözyaşlarına?
Ben alıştım bir başıma kalmaya.
Manasız bakışlar atarım etrafa;
Yollarda bulurum kendimi.
Sonra bir bakmışsın;
Kaldığım yerden hayata devam.
İçime hapsettiğim her şeyi;
Dışarı vurmak istercesine;
Yaşamaya başlarım hayatı.
Şaşırıyorsun değil mi?
Nasıl bu kelimeleri sarf edebiliyorum diye?
Şaşırma sana söylediğim gibi;
İlk değil bu halim.
İlk değil bir başıma kalışımın.
Ben anlatırım derdimi;
Yıldızlara;
Masmavi gökyüzüne.
Peki sen;
Ah sen;
Sen kime anlatacaksın derdini?
İçli İçli hıçkırıkların saracak;
Bulunmuş olduğun dört duvarı.
Yaşayan bilir;
Anlatmakla olmaz demiştim.
Aldırma sen bana;
Gelip geçici benim hallerim.
Yine kaldım bir başıma;
Solgun bir yüz;
Donuk bir beden;
Şİmdi bana kalan.


AYKUT UYSAL