Sevgili Evra.
Kış tüm soğuğunu sokaklara serdi
Dışarda çatısız çocuklar üşüyor
Dün seni beklerken cenneti yakmışım
Süslenmiş bir mezara koymuşum kalbimi.
Kirpiklerine tutunup kalmışım sonra.
Şimdi tanrı hangimize acıyacak evra.?
Her gece kendini başka bir cehenneme atan banamı
Yoksa beni cehennemler gibi seven sanamı bilmiyorum.
Babamın çocukken bana okuttuğu takvim yapraklari düşüyor suratıma
Annem mezarından kalkıp geliyor
Ama hiç kavuşamıyoruz evra.
Kelebekler konuyor parmak uçlarıma
Toplu bir intihar alanına dönüşüyor avuçlarım.
Kevaşe bir devlet dolanıyor ayaklarıma yürüyemiyorum.
Evra eğer gelirsen ben evde olmayacağım
Ruhum artık bedenimin kirasını ödemiyor
Sanırım ölmeliyim
Sen yinede kapatma ışıkları
kokunu’da eksiltme başımdan
Üzerime orduyla yürüyor sesler
Senin sesin
Annemin sesi
Bir şiire gömüyorum seni
Sakın uyanma evra.
Bu gece kirpiklerine bir ülke kurup
Orda öleceğim.

#rolankurdikan