I

Destanlar yazılır dağların yamacında
Oğuz Kağan dedem
bir tek elbise ile gününü geçirmiş kılıcı kınında
dolu dolu bir hayat sürmüştür at sırtında...

Hüzünlüdür insanlar
yaşadıkları toprakları terk ederken çekik gözlüler yüzünden
doludur yürekleri beyinleri
saçlarının beyazlarında yatar acı hatıralar...

Yay gerilir, ok atılır
tarihin derinliklerinde belki sessiz
ama coşku ile yatılır...

II

Cephede asker silahı patlar
beyaz kağıtlarda
gazete ve dergilerde şair silahı...

yine de şairler dizeleri kanla beslemez
uykusuz gecelerdir ilham veren
doğum sancılarıdır
gecenin üçünde kalkıp da
ay ışığında kağıttaki içtimaya katılır
en güzel kelimeler ve kardeşleri cümleler
nokta ve virgüllerin emir komutasına uyarak...

III

Şiirin tarih ile derin muhabbeti
yakın akrabalığı vardır
her ne kadar atalarımız derse ki
’’Akrabanın akrabaya yaptığını akrep yapmaz’’ diye
şiir ve tarih için geçmez bu söz...

IV

Bir çığlık duyulur zindanın birinde
bir kaç adam asılır suçsuz yere
tarih dede not düşer
şair amcanın gönlünde dizeler pişer de pişer
yıllar yıllar sonra
beyaz sayfalara yapışır kalır...

Şiir tarih ile yakın akrabadır
başka akrabaları varsa da şiirin, en çok onu sever
gönlünde ayrı bir yere
beynine ve aklının derinliklerine
hiç unutmamak üzere coşku ile gömer...