Yalnız kalmış bir çınar gibi
Ayakta durmaya çalışıyorum
İnanmıştım kadere
Bir ihtimal da veremiyorum
Umut varmı yarına
Soğuk odam
Çerçeveli resimler yok artık duvarlarda
Örümcekler asılı kalmış tavanlarda
Sessiz sessiz gözyaşları dökülüyor
Maziye daĺmış,feryat ediyor anılar
Müebbet yemiş duygular
Kaçmaya çalıştım
Gücüm yetmedi,yüreğim istemedi
Bir iz kaldı,kapanmadı yaralarım
Son zamanlarımı bilemedim
Çaresiz bekledim
Hasret büyüdükçe sığmadı içine
Doldurdum bardağıma yalnızlığımı
Damladı gözyaşım yastığıma
Özlemin ayazı vurdu yüreğime
Karabasan yokluğun çöktü düşlerine
Gün ağardı söndü yıldızlar bir bir
Yasını tuttu kasavetli duvarlar
Ömrün sonbaharında
Bir çınar devrildi aniden
Umutların kefen beyazında
Yorgun düştü beden
Senin haberin varmı
Onurla yürüdüğüm yollar bitti
Çakalların uluması kesildi
Ve bir devir bitti,bir çınar devrildi
Y.szgn