Doktor!
Vicdanları yok,
Merhametleri yok, bana engellisin diyorlar,
Öyle fakirler ki ağlamaya,
Bir damla gözyaşına öyle yabancılar ki,
Öyle duygusuz,
Öyle acınası,
Öyle kimsesizler ki inanamazsın,
Kalplerinde,
Beyinlerinde hep bir hainlik,
Bütün diledikleri,
Dünya malı,
Zenginlik
Ama bütün duygulardan uzak,
Bütün duygulara açlar,
Yoksullar,
Engelliler.

Doktor!
Gözleri görüyor ama hiç bir gerçeği görmüyorlar,
Biraz ötelerinde meydana gelen bir kazayı görmüyor,
Haber vermiyor,
Yardıma koşmuyorlar,
Arkalarını dönüp gidiyorlar,
Zulmü görmüyorlar mesela
Vahşeti görmüyorlar,
Kulakları duyuyor ama,
Erkek müsvetesi komşuları,
Karısına, çocuklarına zulmediyor,
Öldüresiye dövüyor,
Biliyorlar, ama kapılar ardında duymazdan geliyorlar,
Kapılarını kilitliyorlar,
Pencerelerini örtüyor
Perdeleri çekiyorlar,
Dillerini kendi istekleriyle lâl ediyorlar,
Tüm iyi niyetleri ihlâl ediyorlar
İnsanlığı ziyan edip,
Öldürüp
Yok ediyorlar,

Doktor!
Sarılmayı bilmiyorlar mesela,
Bir kalbe sarılmayı sıkı sıkı,
Bir sese,
Bir gülüşe,
Bir düşe sarılmayı,
Bir çiçeği
Merhameti koparmadan koklamayı,
Sevmeyi
Bir kuşun kanadını okşamayı,
Gagasını öpmeyi bilmiyorlar

Doktor!
Benim engelim insan olmama,
Sevmeme,
Ağlamama, gülmeme,
Özlememe,
Doyasıya beklememe hatta,
Kana kana hasret çekmeme
Bir düşe sıkı sıkı sarılmama
Bir umuda koşmama engel değil,
Benim engelim kalbimde değil,
Beynimde değil doktor,
Vicdanım görüyor,
Kalbim sevgi dolu çarpıyor,
Ruhum bütün şarkıları ezbere biliyor
Ben engelli değilim,
Benim bir şeyim yok doktor,
Onların derdine deva bul doktor.
Ve ben ki şimdi onların engellerini
Ben ki özürlerini yüzlerine vurdum ya
Özür dilerim,
Doktor…!

S.U.

Serkan Uçar

03.12.2016