I.
Kim ağladı bilir misin ardından
Sen çekip giderken neler son buldu
Nelere son verdin gülüşlerini esirgeyerek
Hüznün alasını saldın sürgün eyledin ömrüme
Hüzzam bir eser oldu duygular
Umut yüklü olan dallarımı kırıp gittin
Sol yanıma hançeri vurup gittin

II.
Adını anan dil şükranda seni andı diye
Bağrımda bir esinti serin umutların bahçesinden
Gözlerim şelale sana sular akmakta
Gidişine biten insan üstü olaylar
Doğa dışı bir çekim var senden kalan
Gidişine çöken güneşi bilir misin ardından
Dönüp bakar mısın terk edip yok ettiklerine

III.
Adı esaret kendi mucize varlığı ab-ı hayat
Süs olur yıldız tenhasında gök mavisine
Yakışırda da gülüşler
En güzel sende dururdu bilir misin
Gidişi ağlayan ay kurudu
Yeşerttiğin güller boyun büktü
Gün karardı yokluğuna
Dönüp bakar mısın terk edip yaktıklarına

IV.
Nasıl ayağın vardı o yolu almaya
Gidişin mi daha tatlı geldi sana yoksa yanışım mı
Bilirim göz yaşıma yaşın olur yanağında
Ben öldüm desem sen ölürdün onu da bilirim
Gidişine ayrılıklar düşmanım oldu
Kara bulutlar üstüme toprak diye düştü
Dönüp baktın mı hiç bilmem
Bu halime acıyan benim seninde acımanı istemem

VI.
Hani derler ya hal bilmeze yar olmuşum
Onunla doğmuş onunla son bulmuşum
Ben hal bilene yar oldum
Hal bileni buldum dedim
Kaderde olan dedim başımı eğdim
Tespih çekmesini bilmezdim onu öğrendim
Ayakkabının topuğuna basıp seni dilendim
Yokluğunu şair bilip serseri edindim
Tüttün diye kuru yaprak sarıp emdim
Hiç düşündün mü açtığın yarayı nelerle teselli ettim