Her geçen gün;
Biraz daha düşüyorsun yükseklerden,
Biraz daha yitiriyorsun güzelliklerinden,
Sen kaybettikçe sendeki seni,
Başkaları işgal ediyor taşıdığın o bedeni.
Ve sen her geçen gün,
Biraz daha değişiyorsun,
Dışın aynı gibi olsa da,
Derinlerde başkalaşıyorsun.
Öldürmek istiyor olsan da bendeki seni,
Koştukça gönülden gönüle,
İyiden iyiye basitleşiyorsun.
Ve ne yazık ki her geçen gün;
Ben kendimden biraz daha utanıyorum.
Toz konduramadığın aşk,
Bu muydu diye kendi kendime hesap soruyorum,
Mazide ki sen geldikçe aklıma,
Bu günkü senden nefret ediyorum.
Hani çıkıp ta karşıma,
Biraz dürüst olsaydın,
Yaşadığımız onca anıya,
Mertçe sahip çıksaydın,
Sevdiğimi sandım ama,
Sevmiyor muşum demek yerine,
Ayrılığa başka bir bahane bulsaydın,
Bu günkü gibi düşmezdin gözümden,
Bir hain misali kovulmazdın gönlümden.
Şimdi başkaları için,
Çok ama çok sevdiğini söylemişsin,
Kandırma kendini,
Sen aşkı bilmediğinden,
Sevdim diyerek halt etmişsin,
O kutsal duyguyu,
Boş yere kirletmiş,
Gerçek aşkı yaşayanlara ise,
Haksızlık etmişsin.
Sormazlar mı adama,
Sevdiğini sandığınla,
Yaşadıkların gelince akla,
Sevdim dediğine,
Neler yapmazsın sen yosma.
Gerçi aşktan anladığın buysa,
Sende haklısın,
Biraz ondan,
Biraz benden belki sende sevmişsin...

Celal BAHAR - (sevimsizadam)