Aynı göğe baktı gözlerimiz
Aynı toprağa bastı ayaklarımız
Belkide aynı kaldırımda
Ardı sıra yürüdük
Bize bizden yakındık

Tutmadın
Tutamadın elimi
Bakamadın gözlerime
Bakamadım boğulamadım içinde
Nefesim değmedi nefesine

Dualar giderken avuçlarımdan semaya
Yıldızlar durdu benden önce amine
Gitme dediler gitme
Kal bizimle
Kal bu yerde
Sen kal demedin İstanbul
Kal demedin içimde...

Aklımda sen
Ruhumda gölgen
Kalbimde buruk bir aşk
Sen kal demedin diye
Döndüm geriye
Seni çok sevdiğimi bilirken sen
Yüreğim titrerken üşümüşcesine bedenimde
Sarmadın sarılmadın ısıtmadın içimi
Sevindirmedin içimdeki seni
Kal demedin
Gitme demedin İstanbul

Kapalı bir havada veda ettim sana
Gözyaşlarım yağmur gibi yağdı
Kısmet değilmiş karşılaşmak
Martılar senin yerine yolcu etti beni
Oysa biliyorsun
Sensiz gidemeyeceğimi
Gözden kaybolana kadar baktım arkama
Sen gelmesen de duyarım diye sesini....
Kal deseydin kalacaktım inanki
Kal demedin niye?
Niye İstanbul....




29 Kasım 2016
Mlk