Ey Rahmetullah’a açılan ellerime,âmin..diyen dil
Ahvalimi sevgiliye aşk-ı lisan ile niyazeyle haddini bil

Nalan-ı dîl sed pare çeşmi giryanıma olmuş bülbül
Odur ki nehirleri kıskandırır nar-ı cehennemi eder kül

Kıyama durmayan bedene düşmemiş ki ilahi nur
Allah diye çarpan yürekte birgün olur elbet sürur

Kırkı bulmadan görmüyor gönül,âmâ serdeki göz
Kırkında kemale eriyor insan dilde değilmiş söz

Anladım ki zaman içinde eriyen benim kandilim
Sararıp solan benzime düşmüş süveyda benliğim

Hangi kapıyı çaldıysam binbir keder ile kapandı yüzüme
Her kavuşma ayrılıkmış bir olunca döndüm özüme

Sırtımdaki yükü yıkıp baktım ömrün zerzavat karesi
Gördüm ki nefsi davalarda tükenmiş hayat merhalesi

Hüzzam bir beste nağmesi gibi yaşlı bedenimde acılar
Her uzuv lisan-ı hal ile düşmüş canıma sanki yabancılar

Kimin gözyaşları üzerimde başımda toprak kokusu ağır
Nerede gür-sedâ neden duymuyorum olmuşum sağır

Hani onca dost yaren boşaldı gönül sarayı
Yıkıldı tahtım hasretlik sardı gayri sılayı

Hasan yıldız