biz mi hayatta
mesken tuttuk
yoksa
hayat mı bizde
kaçkın zamanın koylarında
tepetekla giderken
sonsuzluğa...

kim bilecek bunu
kim soracak
meçhulun diyarların daki
safsatasını
sen sen olamadıktan sonra
daha niye kaygı
salı verilmenin uçurumunda...

tutunamazsın yamaçlara
kangren olan bulutlara
parmak uçların da
kaygan bir zemin
terk etmesi an meselisi
bir tutam umut
bir avuç unut keşkesi...

yarınlardan yar olmaz
üstünü örtsen de
ne fayda
üşümek bizim işimiz
dese
bir kaç kürek toprak
karşı mı çıkacak...

isyanlar bayrakları öpmez
dalgalanır yüreklerde
gizlisi saklısı
neyimize bizim
varlığımızı alt üst eden
kuşanalım yarenleri
hiç bitmiyecek gibi...

üç günlük ömür
zana çıban
biz bizdeysek eğer
rüzgara inat yeller de kurban
kanadı kırık olsa
ne fayda
cümbüşü zaten en sonunda...

(Berlin,24.11.2016)

Talat Özgen