Martıların hecelerinden düşmüş
Bir şarkı dinliyorum
Ve seninle en onulmaz vakitte ayrılışın geliyor hatırıma
Hiç yokmuş gibi dokunarak yalnızlığa
Biraz daha kal diyorum biraz daha

Bak son baharda uçuyor avuçlarımdan
Yokluğun çığlığını anımsadım bir anda
Vuruyor dalgaların benligim sahiline
Eridikçe eridim hüzün doldu içime

Er vakitten geliyorum
Puslu yıldızlar
Gün doğmaya yakın
Paslı unutulmuş menteşe gibi
Gıcırdıyor beynim
Raylara uzanmış sevdam
Telgrafın tellerinden haberi yok
Seni yazmıyor gazeteler
Hiçbir aşk kitabında olmadı adın
Yalnız bir kalbin odağında duasın
Sevdiğim kadın

Göçmen Kuşlar uçtu bu iklimlerden
Dudağımda acı tebessüm
Umudun sonu yok sonu yok hayallerimin
Tutuşan yüreğimde bir kelepçesin
Mukaddes yalnızlığım sarmalar benliğimi
Bir gün güneş gibi doğman varya ruhuma
Isıtır içimi