Küçükken yaşadığım o saf çocukluğumu,
Anne-babamın bana kızmasını özledim.
Annemin sırtındayken sağa-sola çektiğim,
Mis gibi kokan beyaz yazmasını özledim.

Bir küser, bir barışır, oynardık oyunları,
Çıkarırdık kırlara güderdik koyunları,
Değirmende buğdaydan öğütürdük unları,
Kardeşimin oyunu bozmasını özledim.

Yoktu hiç televizyon, sohbet koyu olurdu,
Konu komşu teklifsiz ziyarete gelirdi,
Babam tutar elimden bize şeker alırdı,
Baba elinden tutup gezmesini özledim.

Nane-maydanoz-soğan tarlamıza ekerdik,
Çukurlarını açıp, fidanları dikerdik,
Mayıs-Haziran gibi yaylalara çıkardık,
Tarlaya çapa vurup kazmasını özledim.

İmkânlar kıttı fakat çok mutluydu insanlar,
Dünya fani bir dünya gidiyor nice canlar,
Dertli bizleri ancak candan sevenler anlar,
Dostumla bütün derdi dizmesini özledim.

ERDEMLİ-08 Kasım 2016 Salı
Cafer AKSAY