Hüzün vurur telime,
Sevdim bir şey geçmez elime,
Zulüm;hep kendime,kendime,
Pimi çekilir göz yaşlarımın,
Acılar yuva kurar kalbime.





Eser hüzün mevsimi,
Yere düşürdü sevgimi,
Aradım bulamadım dengimi,
Boynum vurulur her gün,
Karamsarlık kapladı içimi.





Hüzün artık sus,
Her gün oldu kabus,
Kötü talih, bana küs,
Ellerim mutluluğa dokunmaya tövbeli




Bir öpücük salda,
Isınsın dünyam,
Papatya gibi gülümse
Yoksa nefes alamam,
Sevgisiz yaşayamam
Acılarda gömülüyüm ey yar
Neden özlemlerimin pimi çekili.




Yürek su gibi olursa;tabi ki yakamozda olur.



Nankörlüğü ; cehennem bile kabul etmez.



Yüzünde ışığı olanın ; içinde cevheri ,zenginliği vardır.



Gönül aynan ’dır ; seni gösterir.



İnsanı anladığımız zaman;insanlığı da anlarız.



İnsanları büyük görüyoruz;oysa bir rakı şişesi kadar boyları var.’İnsanları anlamamız için önce hüzünlerini dertlerini anlamalıyız’



Efkar bizi;rakıya da,şiire de gömüyor.’Yetkililere sesleniyorum stres atma aracı rakıyı ucuzlatsınlar lütfen’



Dertler boyumuzu aşıyor,dünyayı dolduruyor



Eğlence dünyanın görünen yüzü,acı görünmeyen diğer yüzüdür.’’Yani anlayacağınız dünya iki yüzlü’’




Hayatı anlayanın gözünden yaş eksik olmaz




Düz mantık;olmayan mantıktır.



Kadın;Ateş gibi olacak ki iz bırakabilsin.



Kadınlar;Gerçek melek olmasınlar sonra...



Kadınlar olmasaydı;bu dünya çekilmezdi ve zifiri karanlıktı.




Kadınım;üstüme çılgınlık serp biraz.




Efkarlı insanları gördüğüm zaman bende onlarla birlikte yıkılıyorum.’’’’Bu kadar duygusallık çok kötü koyuyor be’’’’’’’’’



Sanat;siyahı beyazlaştırıverir






’Sözler sabah yazılmıştır,şiir severlere selamlar olsun’............








ondokuz kasım 2o16

mersin

saat;23.o5