2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1078
Okunma
Özgürsün artık...
Toprağı ben kokmayan,
Göğü ben gibi bakmayan bir memleketinsin artık.
Ellerini prangalara vura vura,
Yüreğimin sancağına dikerek bir vaveyla...
Evet,özgürsün,özgür...
Gözlerine sığındığım kadar özgürleşen ben,
Benden geçtikçe hürleşen bir sen!
Sorma ne bu çelişki?
Sığındığım bir çift gözlerin,neye bu tepki?
Yapma!
Vurduğun,kırdıklarının hepsi bize dair...
Hain evlatlar gibi vurma memleketini..
Ateşlere teslim ettiğin eller,yüzler,gözler hepsi senin!
Yapma!
Bu gönül muhalifliğini kaldıracak kadar güçlü değil.
Sensin bu boğazıma çullanan,nefesimi kesen,
Sensin bu gece karanlığında cesedime basan katil!
Tamam,özgürsün artık özgür..
Burada bir memleket geçti senden.
Ve sen hiç olmadığın kadar hürsün,
Çünkü: Nefesin değmiyor artık göğüme...
5.0
100% (3)
Cevap Yaz