Hidayet elbette ki
dileyiş, arayış ve bir nasip hadisesidir.

Sevilmeyince
dökülür öyle kara hece.
Dini İslam bilinmeyince,
Akide ötelenince,
idrak kilitlenince tek bir çare var ki
heyhat niyaz edilmeyince!
İslam öyle muazzam bir din ki,
müntesiplerinin genel ekseriyeti hukuku bilendi.

Aksi takdirde
mükellefiyet ne içindi.
Din zaten kendi dinamiklerinde
evrenseldi, zengindi, ihtiyaçlı değildi.
Kabul edendi, muvazene isteyendi,
hürriyeti önceleyendi, edebin ziyadesiydi, evvelin ahiriydi.

Kimler bilirdi?
Kimler içindi?
Şirk neden reddedilmişti?
Ahad niçin öncelenmişti?
Bu elbette ki bir idrak,
bir inkişaf, bir haşyet, bir heves, bir merak işiydi.
Kimlerde vardı?
Cahiliye dönemi
alışkanlıklarını devam ettirmek isteyen,
Rabbe ve mutlak hâkime şirk koşan,
bu manada onu tanımayan,
yalnızca vicdanlarda yaşanmasını
mecbur kılanlar da olur muydu ki?

Akıl ne için verilmişti?
Kimler için elçiler gönderilmişti?
Akletme yenler diye kimler hakir görülüyorlardı?
Bilseniz ne kadar çok üzülüyorum!
Şarlatan olmayı talep ederek
bu uğurda katkı sağlamayı vaat ederek
arzı kâinatın genel ekseriyetinin Müslüman olduğu,
bu en son kutlu din İslam’ı tercih ettiği,
ecdadımın bu uğurda kıtalar fethettiği gerçeği
birilerini çok rahatsız ediyor, reddi miras için direniyor.
Paganlığını alenen ifşa diyor.

Nefret ne kadar büyük bir illet,
küfürlerini kusarak kepenler gibi,
aygır misali bağıranlar gibi.
Ne kadar tuhaf bir durum değil mi?
Bu vatan topraklarında,
şehitlik payesi veren bu yüce dini İslam’ın
hüküm ve prensipleriyle alay edilmiş olması,
hakir görülmeye çalışılması ve cahillikle itham edilebilmesi.

Mehedimin, Ahmet’imin, Said’imin, İbrahim’in, İsmail’in,
Yakup’umun, Nuh’umun, Akif’imin, Necibimin,
askerlik görevini ifa ettiği kışlası değil mi?
Cumhurun sahiplendiği
ve tercih ettiği Cumhuriyet rejimini,
devletini, anayasasını hiçe sayarak
kendi heves ve arzuları istikametinde tahakküm için
kullanmayı marifet telakki ediyorlar.
Bu kılıfın ve takiyenin altında
İslam’a, Kur’an’a ve prensiplerine saldırıyorlar.
Kimler bunlar, bugün mü ortaya çıktılar hayır asla.

Ceddim Âdem aleyhi selamın
yaratılmasından itibaren başlayan bir tercih süreçti.
Tıpkı Rahmet peygamberinin
gelmesine vesile olan nedenler misali.
Efendimize reva görülen hakaret ve kışkırtmalar gibi.
Taif seferine çıkmasına mecbur bıraktıkları misali.
Habeşistan’a ümmetin gönderilmesi gibi,
Hicretin bizzat Efendimize emredilmesi misali…
Kimlerdi bu zulmü yapanlar elbette bilinen cahillerdi.
Sabredildi, niyaz için kulluk tercih edilendi ve böyle çileli
bir yolun yolcularına Müslüman, mümin ve ümmet denildi.
Öyle bir ümmetti ki, kıtaları Hak aşkıyla fethetmişti.
Kur’an’ın mesajlarını cihanı âleme tebliğ etmişti.
Bugün ne değişti?
Müslümanlar
bizzat kaynaklarından kopartılarak,
o değerleri anlaşılmaz kılarak idrakler önlendi.
Müçtehit ve âlimler yerle yeksan edildi.
Bir manada Müslümanlar
İslam’ı sadece füru meselelerini konuşa bilir
ve sadece anlamadan Kur’an okuyarak namaz kılabilir.
Bir de arlanmadan, utanmadan ne engel var ki diyerek
tazyik yapmayı ihmal etmezler.
Senin gözünün içine
baka baka adabı muaşereti, edebin
her halini, seni kutsallarına söverek, hapsederek,
hücrelerde süründürerek, kadınları ersiz,
yavruları babasız bırakanlardı.
Bu haramzadeler
öncelikle seni düşünmekten alıkoyarak,
kolluk kuvvetler marifetiyle dilediklerini yaptıra bildiler.
Onlarca gencimiz
cezaevlerinde yıllarca rutubetli
hücrelerde süründüler, mahkûm edildiler.
Kimler bu oyunun senaryosunu hazırlamıştı
ve başrol oyuncuları atamışlardı bilinmiyor mu?
Neyse yine
bir la havle ve la kuvvete diyelim

Mustafa Cilasun