Yurduna sevdalý yüreði vardýr,
Yarýna umutla bakar öðretmen.
Ödemekle bitmez emeði vardýr,
Canýný diþine takar öðretmen.

Zamanýn çarkýnda nesli öðütmek,
Sabýrla azimle bilgi daðýtmak,
Hiç kolay deðildir insan eðitmek,
Gönüllere sevgi eker öðretmen.

Dünya derdi biter derse girince,
Gönül huzur bulur sýrra erince,
Taze beyinlere ilim derince,
Cehaleti kökten yýkar öðretmen.

Bazen neþelenir bazen hislenir,
Yediden yetmiþe halka seslenir,
Ulu Önder Atatürk’ten beslenir,
Ýlim meþalesi yakar öðretmen.

Tarih sayfasýnda milletim þanlý,
Osman’ý " Bey" yapan Þeyh Edebalý,
Akþemsettin ile olduk Osmanlý,
Asýrlýk çýnarý diker öðretmen.

Bir sanatçý olsan dünyaca meþhur,
Vali, doktor, paþa, reis-i cumhur,
Hangi eller ile yoðrulur hamur?
Ýnsanýn ruhuna akar öðretmen.

Okuyanla okumayan bir olmaz,
Eðitim yok ise ülkem hür olmaz,
Bu çaðdaþ dünyada bize yer olmaz,
Uygarlýkta baþý çeker öðretmen.

Yaþam boyu onun izi silinmez,
Anadan babadan farklý bilinmez,
Yörükoðlu’m inan eþi bulunmaz,
Gonca güller gibi kokar öðretmen.
.......... AÞIK YÖRÜKOÐLU