Bir sonbahar günümüydü
Duvarlarda asılı kalan baharına
Ağıtlar yaktığın

Neden siyaha boyanmış o mahkum duvarlar
Neden sarıya boyanmış o pembe masum duygular
…
Nedir bu Melankolik şarkılar
Nedir bu belirsizlikleri alkışlayan.
Yok artık dedirtecek acılar
Ben buna dur deyip bir,
ÇİZİK ATARIM-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Koymam seni arkadaşım yalnız başına.
Bırakmam seni bu dönme dolap girdabında…
Boyarım dünyanı mavilere
Beyaz bulutlar çizerim tavanına.
Gezdiririm seni, beyaz bir güvercinin kanatlarında…
Ne işin var bu küflü loş sokaklarda?

Tanımam zannetme yüzünde maske olsada…
Saklı gibi duruyorsun, o senden büyük palto’da.
Bilirim cebinde birikmiş anılarla,
İçiyorsun durmadan loş sokaklarda.

Hadi kalk arkadaşım
Senin yerin yok burada
Kıvrılıp yatayım deme şuracıkta…
Sen alışık değilsin buralara

Ben seni bırakıp gidemem buralarda…
Giderken kalbim kalır yanında.
Nefes alamam ben o olmazsa
Şimdi kalkıp elini vermezsen bana
Acıdan ölürüm kalkamam yalvarsanda.

Onun için elini ver arkadaşına
Gidelim bol ışıklı bir dünyaya.
Güneş ısıtsın seni
Yıkasın bulutlar gözyaşlarıyla
Bak göreceksin yeni bir sen olacaksın orada.
Sabahat Çelik