Her olmazı seçip oldun mu hiç?
Sarartıp gülüşünü doldun mu?
Kanat bileklerin huzur dolsun,
Artık bildikleri o son yolsun!
Tesiri geçer sabah gülüşleri için,
Gece koynuna sığışır tek madde.
Umut sana her şey kadar uzak, keyif;
Son hamle.

Adaleti şaşar sönüş seyrinde gülümse,
Dünya o karanlık odada ki gülüşte.
Damar sızar ince bir titreyişle.
Sana kafa değil o cümle.


Ciğerlerimi çalıyorum kapattığım ömürden,
Ağlamam kimse görmesin içimde...
Bu kez soluk yiter genizde.
Sokaklar kadar aydınlığım gecede...


Tanrı biraz torpil geçse de öldürse.
Yaşam sevinçlerim sapar dönüşte...



Hava soğur bir can yine üşürde.
Zaman dünden beri ölmüyor.


Hayattan tehlikeli değil her madde.
İnsan dolu şehirler kadar öfkeli değil.
Bize zula kalsa temenni gülüşler.
Hata bu gün değil, sevinme!


Ahh!
Beynimden aşağı kuşlar uçuşuyor.
Bembeyaz göçmen kuşları...
Sonra yere düşen beden sahipsiz...
Akbabalar ten yutuyor.

Ruh nakli geçirsem olacak iş değil.
Beni komple değiştirin.
Tutunacak her dal kırılmaya mahkumsa,
Ya dalları budayın, ya beni temizleyin!