Ab’ı hayat çeşmesinden
Bir yudum su içebilseydim ellerinden
Sevda denizinde yüzerdik beraber
Dalgalar eşlik ederdi bize
Şiirler yazardım sana
Hayalleri çıkarırdım cam fanustan
Anlatırken ikimizi
Dinlerdin beni sessizce
Gözlerin nemlenirdi tebessüm ederken
İşte o an gözyaşların gibi
Yanağından süzülüp dudaklarına konmak isterdim
O kadar masumdu ki sevgimiz
Yüzüm kızarır utanırdım
Şiirlerimde seni yaşadığımı hiç bilmedin
El değmemiş beyaz bir gül gibiydin içimde
Susuzluktan kuruyan dudaklarıma
Bir yudum su vermeni istedim dudaklarınla
Nefesini nefesimde hissetmek
Aynı havayı solumak istiyorum seninle
Suskunluğum sana olan sevgimdendir
Ben her gece rüyalarımda
Darağacında kaçıncı kez asılıyorum biliyor musun
Ölüm bir defa acıtır insanın canını
Takvimden düşer hergün bir yaprak
Gökte kayan bir yıldız misali
Birgün benimde adım hiç anılmayacak ...




Refik
11 . 11 . 2016
İstanbul