bazen ölürüm ben
arada bir
sıkça
ama öyle bildiğiniz gibi değil
arkamdan ağlanmaz
teneşire taşınmaz soğumamış bedenim
mezara koymazlar
yatırırlar yer yatağına
üzerime yorgan atarlar

bazen ölürüm ben
arada sırada
ve sıkça
ama öyle temelli değil
bir günlüğüne
ruhum uçup gider
bedendeyken gidemediği yerlere
ulaşılmazlara ulaşır
dokunur yasak denen şeylere

sonra dirilirim ben
ama ne bir ağaç ne çimen ne çiçek
gene kendim gibi
atarım yorganı üstümden
ölü topağı atar gibi
bakarım her şey aynı
gene kin gene nefret gene öfke
kan ve gözyaşı

gene ölürüm sonra
ama temelli değil
gene bir günlüğüne
ruhum uçup gitmez bu sefer
oturur başucumda
telefon açar birilerine
kimi anlatır
kimi bağırır
söver sayar kimisine
alır kağıt kalem
mektuplar yazar uzun kısa
ya insan olun artık
ya da gidin cehenneme

sonra gene dirilirim
ama kazık çakmak için değil
şarap içmek için
birkaç günlüğüne

Kasım/2016