Utanırdı yüreğim,
Yüzüne bakamazdım.
Şimşek olur çakardım da,
Gönlüne yağamazdım.
Eserdim günlerce gecelerce,
Bir türlü dinemezdim.
Herkes böyle sürmez derken,
Ben kimseyi dinlemezdim.

Fırtınalar kopardı yüreğimde,
Kışımı bahara çeviremezdim.
Koca ağaçları bile,
Kökünden sökerdim de,
Sana sözümü geçiremezdim.

Belliydi sonumun böyle olacağı,
Ama anlamak istemezdim.
Akıl kaç defa uyardıysa artık,
Sayısını dahi bilemezdim.

Körü körüne,
Pisi pisine düşerdim senin ardına.
Göz göre göre,
Gönül bile isteye gelirdim yanına.
Şimdi ben;
Seni sevdi diye,
Kalbimi mi suçlayayım,
Yoksa,
Sana geldi diye,
Kendimi mi taşlayayım.

Suçlu ben, mağdur ben.
Kimden yardım dileyeyim.
Ben beni kime şikayet edeyim.
Kendim ettim kendim buldum.
İyisi mi susup cezamı çekeyim.
Elim ayağım hala tutarken,
Kendime bir kefen biçeyim...

Celal BAHAR