Ne yapayım,bir çok önemden...
Ziyadesi ile kısmetim bağlı isem ben?
Hiç suçlu değilim ki!
Kader işte,alın yazısı.
Her şey her kes bana kurur biter..
Benim vardığım yere ise?
Susuz zamansız gül biter.

Anlamadım gitti desem olmaz!
Yalan olur çünkü,düpedüz yalan!
Ben yalan söylemem ki!
İzahı da uzun sürer.
Hem izahat vermek..
İstemediğim de kesin bu konuda...
Bildiğim önem Takdiri İlahi,kader işte.

Bu kadar.
Elimde değil.
Canım sıkılıyor bazen!
Ben de insanım etten kemikten...
Arada bir,nasıl desem?
Bir-birine sarılmış,
Kumruler gibi sevişen aşıklar görüyorum.

’Oo diyorum,niçin benim aşkım yok?
Neden hep yalnızım,yalnızlık temelli b.k!
Ah keşke olsaydı da...
Sabah akşam eline bir fincan kahve verirdim.
Bir de kuyruklu cigara!
İkram edebileceğim,beyim olmalıydı..
O beni,ben onu çok ama çok sevmeliydik.

Olmadı işte,olamadı,olamadık.
İpler kopmazdan daha önce bile...
Ninemdi daha çok yanımda olan...
Bir delikanlı vardı,genç yaşlarımda!
Daha on dokuz yaşımdayken...
Yeşil gözlü,siyah saçlı yakışıklıydı
Bir-birimizi sevmiştik,o okuyacaktı.

Çok uzağa ta Elazığa okumaya gitti...
Derdi:sen mühendise layıksın Fidem!
Obana Fide derdi.
Yüksek makina mühendisi olacaktı,Orhan Ögetbil’en
O nereden mi aklıma geld?
Sevgili Orhan Gencebaydan.
Bir de şu sözünden...

Daha doğrusu bana yakıştırdığı nağmeden!
Bir aranjman vardı (Fabrika Kızı) diye!
Ben ninem ve babamla yaşarım..
Biliyor ya o yüzden!
Ama ben hep ev kızı oldum.
Hiç fabrikada çalışmadım ki!
Nağme şöyle başlar...

’Gün doğarken her sabah’
’Bir kız geçer kapımdan’
... ... Her gün ekmek derdinde’
’İhtiyar anası gibi,kadınlığını bilemez.’
Dördüncü mısra en doğrusu.
Gerisini tam hatırlamıyorum?
Neyse,geçtim bunları...

Çoktan unutmuştuk bir-birimizi..
Vefasız mıydık,gençtik,gamsızdık.
Belki de vafasızdık,kimbilir ne?
Bir-birimizi çok sevmiştik...
Üstelik hiç ayrılmayacağımıza da...
Bir-birimize kavilleşmiştik.
Göz göze gelmek,yeterdi bize.

Sevinçten kanat takar uçaedık sanki...
Ya,hadi neyse demiştim...
Yine yine,uzadıkca uzadı
Özür bu şiirin devamı...
’İlk Gülücük’ yirmi iki’de olmalı.
Yazarım İnşallah dostlar,beni bekleyin.
Biraz geciksem bile,beni merak etmeyin.
İYİYİM.

14.04.2008.İzmir.
Müfide Decdeli.