Kadın dedi ki beni hiç mi
sevmedin be adam ?
Adam hiç cevap vermedi ölürmüydü sanki
Deseydi ki bende seni seviyorum kadınım
Bu asi kız o cümleyi
Adamdan hiç bir zaman duymadı
Hep horlandı ve küçük düşürüldü.
İşte bu yüzden
Bu Asi kız her gün kahroluyordu

Oysa bunları hiç hak etmiyordu
Ama elinden de hiç birşey gelmiyordu
Hayata tutunmak için çocukları vardı
Onlarda olmasa yaşayamaz,
Bu eziyet dayanamazdı zaten.

Tek tutunacak dalı iki yavrusuydu
Yavruları için her zorluğa göğüs geriyor
Ayakta durmaya çalışıyordu.

Oysa Bu Asi kızın içinde
Bir küçük kız çocuğu yaşıyordu
Bunu hiç kimse anlamıyordu
O hep şunu düşünüyordu
Ben bunları hak edecek ne yaptım ki
Sessizce yavrularım duymasın,üzülmesin diyerek
İçin için ağlıyordu
Halbuki içinde ne çığlıklar,fırtınılar kopuyordu

Onu hiç kimse anlamıyordu
Oysa çok büyük bir hayali de yok’tu
Sadece tatlı bir tebessüm
Birazcıkta sevilmek istiyordu
Çok’mu şey istiyor du sanki.
Ve insanca yaşamak ama olmuyordu işte

Evlendi evleneli
Hayat ona çelme vuruyordu
Oysa Bu Asi kız
Birazcık sevgi istiyordu
Bazen kendince soruyordu
Sen beni hiçmi sevmedin ah be adam
Adam cevab vermek yerine hep susuyordu
Ne olurdu sanki yalanda olsa
Bir kere deseydi KADINIM seni seviyorum

Hep sustu,çok sustu
Asi kız için için ağlıyordu
Adam bir kez sormadı
Kadın sen neden ağlıyorsun diye
Adamın bu kadar susuşu
Asi kızın kalbine adeta bir bıçak gibi saplanıyordu
Acaba sevmek bu kadar çok’mu zordu san ki, ?

Kendi kendine kahretti,
Ve şöyle sordu..
Benim göz yaşlarımı görmek
Seni bu kadar çokmu mutlu ediyor ?
Penim göz pınarlarımı bitirdin artık
Başın göğe ersin be adam
Akan bu yaşlarımın hesabını
Mahkemeyi kübrada nasıl vereceksin bilemiyorum ?

müzeyyen yavuz