Artık sana dair bir şey yazmaya korkuyorum
Lakin bu korkuyu yenip yeniden yazmaya başlıyorum
Kendime çok kızıyorum
Hatta çok sinirlenip bir şeyler kırıyorum
Sonra kelimelere satırlara kızıyorum
Hatta tüm hırsımı şiirlerimden alıyorum
Şiir sayfalarımı parçalayıp yırtıyorum
Tüm öfkemi yazdıklarımdan çıkartıyorum
Oturup bütün şiirlerin canı cehenneme diyorum
Hiçbir şeye yaramıyorsunuz diyorum
Aslında hiçbir şeye yaramayan benim sanırım
Hele birde kendine gel hayatı yaşa diyorsun ya kahroluyorum
Sen siz nasıl yaşanır ki bilemiyorum
Eskiden olsa daraldığımda şiire koşardım
Tüm mısralarım sana koşardı adeta sana sarılırdım
Gülüm böylelikle kavuşurdum

Kalem ile yürek aynı şeyleri yazardı
Artık ne kalemde mürekkep nede bende gözyaşı kaldı
Kalemde mürekkep akıntısı
Yürekte aşk acısı
Yanaklarımdaysa gözyaşı damlası
Şimdi sensiz nasıl yaşanır bitanesi

Tükendim artık tükendim
Sensiz şiir nasıl yazılır
Sensiz nasıl sevilir
Sensiz nasıl yaşanır
Bilmez ki yüreğim