Senin için kurdum, gönlümde bahçe.
Kurulmak isterim, gönülde köşk’e.
Garip gurbet engel, olmasa keşke.
Garipliğime bir, çare bulamadım.

Seherde açılır, yaşlı gözüm.
Andıkça adını, yanıyor özüm.
Aylar yıllar geçti, gülmedi yüzüm.
Mutluluğu bende, tez bulamadım.

Garip gönlüm olmuş, ocağında kül.
Yıllardır kapında, durdu garip kul.
Göreyim cemal’e, gidecek bir yol.
Kapına gelecek, yüz bulamadım.

Bin türlü dert ile, herdem düçarım.
Vardım yâr tabibe, od alamadım.
Neyleyim cihanı, tat bulamadım.
Derdime derman, günü görmedim.

Bir gül bahçesine, uğradı yolum.
Gül ile söyleştim, sönmedi harım.
Aşk’la gece gündüz, herdem yanarım.
Ah ben bir gülşene, gül olamadım.

Dostlarımı buldum, aşk meclisinde.
Kimi dertli kimi, sevda işinde.
Gönüller’i gezer, dostun peşinde.
Ehli kelam gibi,dost bulamadım.


Bu dünya hanında, bir yorganım yok.
Yarı gezerim aç,bazısında tok.
Şükrederim halim, nicesinden pek.
Halini yâr bilen,bir er görmedim.

Bir sevda uğruna ,çöle yol aldım.
Ufuk’ta gördüğüm, serap’a vardım.
Rüyadan hay ile, sabah uyandım.
Ben rüyalarıma, göz bulamadım.

Dünya malı benzer, deniz suyuna.
İnsan oğlu dalmış, bunun yoluna.
İçtikçe yanıyor, kanmaz kuluna.
Dünya hiç’tir bakma, hiç bir yoruma.

Saray’da olsan da,şah yada kıral.
Unutma ölmeyen, bir tek kul mu var?
Dört kollu taksiye, binmeyen mi var?
Hak olan ölümü, tatmayan mı var?

Vakti seher yeli, getirdi kokun.
Neyleyim misk amber’i, gül senin farkın.
Bu güle meftun, ruhum ki şaşkın.
Bir kez bile koksam can vermezmiyim?

Dindari/Osman Dindar/İst.30.10.2016