Zamandan umduk belkide,
Saklarken güneşi gülüşlerimizde,
Sardık yaralarımızı yarınlara ümitle,
Kabuk tutmuş yaraları kanatmak ne haddimize.
Üstüne üstüne basarken hayat sessizce,
Kaybolup gittik belkide içimizde,
Ufacık bir rüzgarda dağılan yapraklar gibi,
Günü gelince akıp gitti suretimizde..