-SARIKAMIŞ MEKTUBU

Anam bu mektubumu sana Sarıkamış Allahü ekber dağından yazıyorum.
Bir kaç saat öncede bazı beyitler yazmıştım, mektubumun zarfında o beyitleri de bulacaksın
Götür bu yazdıklarımı muhtar emmiye okuttur anam.
Canım anam, Mektubuma başlamadan önce baki selam eder o gül kokulu nasırlı ellerinden hürmetle öperim
Bir bilsen nasıl özledim sizleri sen de gardaşlarım da inan burnumda tütüyorsunuz, burada arkadaşlarım ile sizleri yad edince burnumun direği sızlıyor sanki ciğerlerime kor düşüyor be güzel anam.
Mektubuma başlarken,tırnaklarım dondu, üstünde parmaklarımın izi!
Bir baktım! Kim varsa yanımda, sararmış, donuk benzi.
Özledim be ana! Ahh ah, şimdi o sıcacık tarhanandan yudum yudum içseydim.
Hani sana sormuştum ya, dedem ve babam, onlar nereye gitti diye. Sen de; "biz rahat uyuyalım diye Çanakkale’ye Sakarya’ya gitti" demiştin. O zaman nasılda, anlayamadım ,neden gittiklerini. Hatta kendi kendime; "baba niye bu kadar uzaklara gittin ki" diye hep söylerdim. Sen, kapının önünde dursanda ,biz yine rahat uyurduk, ben de seni bu kadar özlemezdim. Her gün, ne zaman gelir diye sormaz , beklemezdim. Komşumuz Fadime teyzenin oğlu vardı ya hani,osman yetim osman onunda babası yoktu, hatta okul arkaşım Nuri, onun babası da yoktu.neden çocuklar hep yetim babaları Nerdeler diye sorduğum zaman; onların babalarıda Çanakkale’ye çalışmaya gittiler derdin.
Köydeki tüm amcaların Çanakkale’de olduğunu söylerdin Çanakkalde çokmu iş vardı da herkes ora gitti Şimdi kendi kendime düşündüm, köydeki herkesin neden Çanakkale’ye gittiğini ama şimdi anladım anam! Dedemin ve babamın neden gelmediğini. Sen hâlâ onları bekliyorsun umutla ve şimdi birde beni, Sarıkamışa giden oğlunu . Biliyorum küçük kardeşime "abin sarıkamışa çalışmaya gitti" diyeceksin. Onuda büyütüp vatana göndereceksin. Sen anasın ! Sen Vatansın !
‘’Benim yarim Vatan, benim yavrum Bayrak" deyip karatoprakları bağrına basan anamsın , sen ki benim en kutsalım, Anadolumsun
Ben o Anadolu’nun Allahü Ekber dağında, bebeler rahat uyusun diye ve birde sen anam, anadolum yatağında rahat uyu diye gönderdiğin yerdeyim.
Sen başını koyup yastığa rahat uyu anam! Evladınla gurur duy. Yediğin ekmek, içtiğin su ,içerken içine sinsin...
Muktubu okurken ağlarsan, menekşe gözlerini melekler silsin.
Anam! Ellerim titriyor, ayaklarım üşüdü biraz,
Allahü Ekber dağından toz kaldırdı poyraz.
Anam biliyorum ne desem boş. Dedemden, babamdan artık ümidini kes.
Şöyle bir baktım da sağıma soluma, bizim damlarda tutan buza benziyor herkes .
Ordulu Rıza, Antepli Salih, Denizlili Hüseyin herkes mektup yaziyor iki büklüm.
Artık çam kokmuyor dağlarda, ağaçlar, taşlar,mantarlaştı, burnumun dibinde ölüm.
Anam satırlarıma son verirken hürmetle ellerinden öperim.
Unutmadan bir selamım var, hani komşumuzun kızı vardı ya İklim?
Ona cok selamımı söyle. "Bayrakmış benim yarim, vatanmış sevgilim...