Tamda
hayata tutunayım
dediğim anlarda.
Yüreğimin derinliginden gelen
biraz acı
birazı hüzün
birazda hayal kırığının
bölünen parçaları batar,
içime.
Ve başlar
hicranını akıtmaya.
İşte o andan itibaren
bedenim S.O.S vermeye başlar
yeniden.
İflas eder duyu organlarım
ardından kasılmalar
sinir uçları zona.
Yoğun bir acı yüklenmesiyle,
kalakalırım olduğum yerde.
Ve anlarım’ki?
Hayata tutunmak bize göre degil,
gecenin kör eden karanlığında,
varoşların sokak arası kaldırımlarını
kim arşınlayacak?
Tan yeri ağarasıya kadar.
Ayşe nine kime homurdanacak?
Takma dişleri yerinden fırlayacak
bir öfkeyle,
boş bira şişeleri çöp variline atarken.
Sütçü ibrahim’in hurdadan farksız
üç tekerini kim bekleyecek?Can siperane.
Narenciye bahçesindeki
limon ve portakalları kim çalıp’ta?
eşşek sudan gelene kadarda
kim dayak yiyecek!Osman amcadan.
Komşunun kızlarına pazar yerinde laf atan
zübükleri kim kovalayacak,
ana avrat küfürlerle.
Dedim ya!
Biz hayatın kahrını çekeriz,
bazıları’da keyfin üstüne
keyif sürer.
Bir kez daha anlarım’ki!
Bize göre değilmiş!
Ölümüne sevmeler,
mutluluk ve sevinçler,
bu dünyaya nasıl’ki?
ot olarak geldiysek!
Odun olarak gitmeyi’de biliriz,
evelallah!
......Mete Tekçe.....