bugün günlerin garip bir telaşı var
soğuk yedirilmiş iklim gibi titrek
hecesini katletmiş şiir gibi asi
adını sordum efkarlarıma
Simeyra dediler
öteki insanlar kıyısındaki şarkı
sonra usulca çekip gittiler.

Simeyra dediler,
şairsin dediler,
sessizliğinden anlamalısın dediler
o Simeyra...
sonra çekip gittiler...
bir aşkın öteki yüzü
gözleri zeytinden kara
geceyi kavgaya süren bir nara
adı Simeyra.

Robin’e anlattım bunu
güldü
kentlerimin tepelerinde bir güneş yükseliyordu
o gün efkarları yaşadığım son gündü.

cebimdeki sadece seni anlatan bir şiirim
arkamdan bana baktığını
gözlerinle içimdeki tüm kentleri yaktığını
inan bilirim,
bilirim Simeyra...

bilirim Simeyra
zamanın senin gözlerinden aktığını
ve bu zamanın hançer olup yüreğimi nasıl kanattığını
inan bilirim
bilirim Simeyra.

kavimler göçüne benzer
her önümden geçişin
asırların dili yok,sadece masallardır onları hatırlatan
masallar öteki insan kıyısında gezer
gölgen geçtikçe beni yakan güneşin önüne
tek rüzgarı esemez buralarda geçmişin...

bilirim Simeyra
gece yıldızların günah döktüğü düş sahasıdır
ve düş sahalarından bana akan ırmağınsa
yüreğinin sevaba boğulmuş kahkahasıdır.

Zeki Nurçin