Ne ıslık çalmayı biliyorum.
Nede dişlerimin arasından tükürmeyi.
Ne sakızı balon yapıp patlatmayı biliyorum.
Ne de otuz iki diş gülümsemeyi.
Ben yalnızca sevmesini biliyorum.
Yürekten sevmeyi.
Oda karın doyurmuyor.
Çünkü açlık kalbimde...

Hadi gel kadınım.
Gülüşünü bağışla güneşe.
Her mevsim açsın yüzlerde çiçekler.
Kainattaki her şey rabbimin eseri.
Biz insanlara sunulmuş eşsiz güzellikler.
Ve bunlarla birlikte,
Rabbimin emaneti sen varsın.
Gülüşü cennet kokan.
Edebi melekleri dahi kıskandıran.
Her mevsim yüzümde çiçek açtıran sen.
Kadınım kalbindeki güzellikleri bağışla bana.

Kuş tüyü hafifliğinde ellerin ve parmakların.
Bir kabalığı düzeltircesine dokunuyor.
Kainattaki güzelliğe gölge düşüren her bir şeye.
Dokunduğun her şeyi aziz kılıyorsun.
İyiki hayatımdasın.
Yoksa kanıma dokunurdu yokluğun.

Göçmen kuşların kanatlarında.
Yerleşik hayata geçti gönlüm.
Artık mesudum...