Oturup Ağladım


Çok izdirap çektim hissetirmedim
Kenar köşede oturup ağladım
Dert ve acılarımı bildirmedim
Tenha yerlerde oturup ağladım.

Kaderim neyse ona razı oldum
Gül gibi bazen açtım bazen soldum
Gün geldiki boğaza kadar doldum
Kent ve köylerde oturup ağladım

Eğer alın yazım buysa silemem
Ömrümde gülmek varsa bilemem
Hiç kimseye bir ah dahı dilemem
Çayda derede oturup ağladım.

Kader elbet banada bir gün güler
Anılara kalır eski maziler
Yüreğimden acı günleri siler
Dağda nehirde oturup ağladım.

Bu yüreği vermiş bana yaradan
Sevgimi eksık etmedim dostlardan
Onları çok sevdim gönülden candan
Sakın gecede oturup ağladım.

Aileme yuvama sadık kaldım
Onlardan sevgi ve mutluluk aldım
Gözlerim doldukça maziye daldım
İnşa evlerde oturup ağladım.


26/08/2012. Rize/ Çayeli Hikmet Atiş