sevgilim
a güzelim
şımarığım kız
derinimdeki sesim
sen
sol göğsümün ağrısı
sen
nefesim
sen
hevesim

sabahım
ve akşamım
ve tadımlığım
her öğünüm
gecem
ve gündüzüm
en /men iyim
gizli gelip arkalardan
iflah etmezim
amansız sevdam
iyi gün sürprizim

daha
neler söylemek ister dilim
biliyorum
yetmiyor söylediklerim
al işte
daha daha daha
buruğum
doyumluğum
damağımda şarabım
siyahım ve de beyazım

bu akşam yokum
yoklara ulaşmaktayım
anladın anladın
yok olmaktayım

sarhoşum
dağlar kadar yüce
rahvan koşu eserim yeller gibi
gönlüm şad
ruhum ilşad
ışık kamaştırıyor
pırıltıları neonların
tozları
kırpıntıları yıldızların
Pera`nın sokakları kaçışıyor aralara
ışıktan yoksun yoksulu
kaybedilmiş bir yerdeyim
burası
yine İstanbul

yoksulun tezgahı tütüyor
dumanı iliğime işler
son köfteler
son ekmekler
son yeşillikler
zulada şişeler
sessiz
bulgarın bağından ucuzca şarap
yahu
gidiyor zaman
zamanı tutamıyorum
yosma
uçup
nasıl da gidiyor yaşamımdan

şimdi
halimi sual etmeyesin
demlenmekteyim
ustanın eliyle çizili her şey
ışıyacak hava
hepsi sabaha bitecekler
düşte gibi yaşarım
dönüyor başım
şarap
bitti biter
gün ağarıyor
birazdan
tezgahlar da gider
sessizlik çöker
dilim peltek
ancak döner
bir taksi çeviririm
yollar döner
direksiyon döner
uzanırım bekar yatağına
başım döner
ve yine birazdan
bu düşlerim de biter

mehmet necip özmen 2003 İstanbul