’Can Bayduclu dostuma sevgi ile’



Hiç tanımazdık birbirimizi
Yüzyüze görüşmüşlüğümüz de yoktur
Kim bilir belki bir gün kısmetse olur
Adı Can ben de affına sığınarak DOST’u ekleyiverdim...
Ağzımda alıştı hep Candost diyorum...


Isparta’nın Koca Yürekli Şairi
Sen üzülme her şey yoluna girer bir gün
Ben de ne dertler var bir bilsen
Yeter ki olmasın düşünceler sürgün...


Bak göreceksin, yurdumun da güzel günleri olacak
Aydınlık yarınları, doymuş insanları
Ayşe’leri, Can’ları, Ahmet’leri, Hasan’ları
Bizler;
Önce rabbimizden sonra da vatanımızdan
Asla umudumuzu kesmedik
Ümitsizlik bize yakışmaz...


Bazen ağlasak da kimselere göstermeden ağlarız
Utandığımızdan da değil ha!!!
Alçaklar görmesin diye...


İnsanın, öyle herkese şiir yazası gelmiyor
Yürek den, sevdiklerinin dışında
Bazen türlü dertler
Bazen mutluluk ve sevinçler başında
Sen hele gel buralara
Memleket, insanlar, kuşlar, börtü, böcek
Karalar dururuz defterlere, kağıtlara
Sarar göndeririz yüreklerimizi bulutlara...