Sen de git herkes gibi hiç nedamet duymadan
Bakışına kanmadan, gülüşüne doymadan.

Tam en güzel yerinde bölünmüş bir düş gibi
Canlı cansız bir umut doğarken ölmüş gibi.

Dizlerimin üstüne öylece yığılsam da
Cam kırıkları gibi etrafa dağılsam da

En ıssız caddelerin tedirgin loşluğunda
Öylece bırak beni bir hüzün boşluğunda

Sen de git herkes gibi, arkana bakma bir kez
Çiğne geç aldırmadan ayaklar altında ez.

Madem bitir her şeyi bir iz bile bırakma
Ardında bir muamma bir giz bile bırakma.

Sen de git herkes gibi ciğerimi sökerek
Yangın yeri sineme kızgın lâvlar dökerek.

Tesellisiz dertlere dûçar etsen de beni
Per perişan eyleyip nâçâr etsen de beni.

Ceylan bakışlarına gözyaşım pınar olsun
Varsın da ahvalimi el âlem kınar olsun.

Sen de git herkes gibi hicranıma aldırma
Düştüğümü görsen de sakın dönüp kaldırma.

Bir yangın sonrasını andırsa da küllerim
Resmine bakıyorken titrese de ellerim.

Son arzumu sormadan son söz hakkı vermeden
Gözlerine bakacak bir göz hakkı vermeden.

Avuçlarıma biraz deniz kokusu bırak
Sonra uç ellerimden yıldızlar kadar ırak

Sen de git herkes gibi sen de herkese karış
İçini acıtmasın bu sedâsız yakarış.

Hasan Hüseyin YILMAZ