ÖMÜR DEDİĞİN
Ağlayarak doğar insan ellerde,
Ne yürür ne de emekler yerlerde,
Arar durur emziğini nerlerde,
Ne bulursa ağzına sokar insan,

Aç iken ağlar tok olunca uyur,
Onbeşinden yirmisine tez büyür,
Bekar iken geç sofrasına buyur,
Evli iken eline bakar insan ,

Otuzunda yemez bakar oturur,
Ter döker evine ekmek götürür,
Ekmeğini katığa denk getirir,
Kazandıkça cebine sokar insan,

Kırkına değince kırka bölünür,
Baba anne çocuklara gülünür,
Kızın oğlanın kıymeti bilinir,
Her şeyi kafasına takar insan,

Ellisinde torunları elinde,
Ne verirsen hep ellerin dilinde,
Düşünürsün kuşak durmaz belinde,
Yavaş yavaş kulağını tıkar insan,

Altmışında köşelerde büzülür,
Torunlar oynarken bakar süzülür,
Hayat film gibi gözüne dizilir,
Isınmaz sobaları yakar insan,

Yetmiş olunca yere doğru bakar,
Ağzın burnun durmaz su gibi akar,
Torun bile geçerken tokat çakar,
Konuştukça canını sıkar insan,

Seksene merdiven dayarsa yaşın,
Açılır yavaş yavaş gözün kaşın,
Artık ümidin kalmaz biter işin,
Çekilir bir kenara çıkar insan.

EBUZER OZKAN 23/01/2016