Bon boş karanlik gecenin içinde
gözleri uykuyu hasret bir kalmis gibiyim
Kalbimde ki sızıya aciya rağmen sadece
ayakta kalan insan bir tek benim

yıkıldi virane oldu benim mahallemin evleri
Caddelerinde dolasan bir benim sadece
Bu büyük aciyi bir basima kaldiriyor gibiyim
Iki cift göz yasiyla agliyan bir benim sanki

Yakasim geliyor kahrolasi hayati bir basima
yaşamaktan coktan vazgecmis gibiyim
Ama halen o gözlerle savaşan ben varim
bu kadar caresizce olupta meydan okuyan benim

Yikilmis hayatta uyuya kalmış olsada ruhum
Deli dalgalarında boğulsamda bu sehrin
Cok fakir sözcüklerin yazari olsada kalemim
yinede iki kelimeden olusan bir şiir yazacak ellerim

sonsuzluk ve yasamakla ilgilenmiyorum artik
Heleki bu acilarin çilenin derdinden olamiyorum
Birtek allahima muhtaç olduğum biliyorum ben
Ve sadece ben bir tek seni sevdim
Inan senden gayrısını dusunmek bile ölüm gibidir.